بررسی عوامل مؤثر بر میزان تخصیص منابع مالی درون دانشگاههای دولتی ایران با استفاده از داده های تابلویی

سؤال مهم برای برنامه‌ریزان مالی آموزش‌عالی در سطح کلان این است که الگوی حال حاضر تخصیص منابع به دانشکده‌ها چگونه است و چه عواملی بر این الگوی تخصیص منابع درون دانشگاهی تأثیر می‌گذارند. برای پاسخگویی به این سؤال لازم است الگوی تخصیص منابع مالی داخل دانشگاه شناخته شود. هدف این پژوهش شناسایی عواملی بود که بیشترین سهم را در میزان تخصیص منابع مالی به دانشکده‌ها از سوی دانشگاه- تخصیص درون دانشگاهی- دارند؛ به‌عبارتی، هدف پاسخ به این سؤال است که دانشگاهها در سالهای کمبود منابع مالی چه عواملی را در تخصیص منابع مالی به دانشکده‌ها دخالت می‌دهند؟ در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از مدل رگرسیونی با داده‌های طولی- مقطعی استفاده شد. جامعه آماری شامل همه دانشگاههای وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و نمونه آماری شامل 15 دانشکده و 4 پژوهشکده برای دوره زمانی چهار ساله (76 نمونه) بود. ابزار پژوهش فرم جمع‌آوری اطلاعات مالی- آموزشی بود که اطلاعات آن از پایگاه اطلاعاتی دانشگاه نمونه جمع‌آوری شد. به‌دلیل کمبود مشاهدات مقطعی، در تحلیل داده‌ها از روش رگرسیونی داده‌های تابلویی (یا پانل) با اثرهای ثابت استفاده شد. در این روشها داده‌های سری زمانی با داده‌های مقطعی تلفیق می‌شوند. یافته‌های تحقیق نشان داد که متغیر تعداد اعضای هیئت علمی بزرگ‌ترین ضریب مثبت را در تابع تخصیص منابع مالی به دانشکده‌ها دارد. متغیر تعداد دانشجویان معنادار نشد و نشان داد که درون دانشگاه تخصیص منابع مالی به‌صورت سرانه انجام نمی-گیرد.